وقتی که برای مدتی انگشتان در آب قرار بگیرند، پوست بند اول انگشت چروکیده می شود. شاید پوست چروک زیبا نباشد اما بد نیست که بدانید این اتفاق یک دلیل علمی دارد. لایه خارجی پوست که اپیدرم نام دارد، از سلول های مرده ای به نام کراتین تشکیل شده که وقتی برای مدت طولانی در آب می ماند، رطوبت را جذب می کند. وقتی که این لایه های مرده مرطوب شدند، بزرگ و متورم می شوند. منتها چون این لایه هنوز به بافت های زیرین خود متصل است نمی تواند به اندازه کافی گسترده شود، بنابراین چروک می شود. مثلاً اگر شما بخواهید یک پرده بزرگ را برای یک پنجره کوچک استفاده کنید. چون عرض پنجره کوچک و عرض پرده بزرگ است و پرده نمی تواند بیشتر از عرض پنجره باز شود، بنابراین در همان اندازه کوچک پرچین می ماند. یا ملحفه ای بزرگی که می خواهید روی یک تخت کوچک پهن کنید، چون ملحفه بزرگ است خواهی نخواهی روی تخت کوچک حالت چروکیده و نامنظم پیدا می کند. پوست انگشت هم همین طور است، پوست مرطوب می خواهد بزرگ و گسترده شود اما چون به سطح زیر خود متصل است و سطح زیرین نمی تواند بزرگتر شود، لایه ی سطحی پوست یا همان کراتین پرچین و چروک می ماند.
البته باید بدایند خداوند این خاصیت را در سرانگشت انسان قرار داد تا در هنگام خیس بودن انگشتان بتواند اجسام تَر را بهتر بگیرد. وقتی دست خیس است و پوست انگشت چروک می شود، بهتر می توانیم اجسام کوچک و ریز که خیس شده اند را جابجا کنیم. این خاصیت در هنگام حمام کردن یا ظرف شستن به ما کمک می کند.
همچنین چروک شدن پوست کف پا در هنگام خیس شدن، کمک می کند که پوست در مکان هایی مانند حمام و استخر، مانند آج کفش یا لاستیک عمل و ما را در کنترل تعادل کمک کند و مانع زمین خوردن شود.
علاوه بر این چروک شدن پوست انگشت نشان می دهد که عصب های پوست سالم هستند و به همین دلیل توانسته اند رطوبت را تشخیص و عکس العمل نشان دهند.
و اینها همه ذره ای از قدرت بی کران خداوند است.