قلب یا دل یک تلمبه ماهیچه‌ای است که شبانه‏‌روز خون را به سرتاسر بدن تلمبه می‌کند. قلب نزدیک صدهزار بار در روز می‌تپد. قلب در سینه قرار دارد و همیشه در حال کار کردن و تلمبه زدن است.

قلب به صورت کیسه‌ای در وسط قفسه سینه (کمی متمایل به جلو و طرف چپ) و درون محیطی پر از هوا یعنی ریه‌ها پنهان شده و سپس توسط یک قفس استخوانی بسیار سخت اما قابل انعطاف مورد محافظت قرار گرفته است. قلب یک آدم بزرگ‏سال، بزرگ‏تر از یک کودک است و همینطور قلب خانم‏ها کوچک‏تر از قلب آقایان است .
قلب دارای دو قسمت می‌‌باشد که هر قسمت آن به گونه یک تلمبه جداگانه عمل می‌کند. هر یک از این قسمت‌ها نیز به دو بخش تقسیم می‌شود. بنابراین قلب روی هم رفته دارای چهار قسمت می‌‌باشد. حفره‏های بالایی را (دهلیز) می‌‌نامند، که جمع کننده خونی است که وارد قلب می‏شود.

حفره‌های پایینی که به آنها "بطن" گفته می‌شود، با انقباض خود باعث می‌شود که خون از قلب به بیرون تلمبه شود.

قسمت راست قلب که در عکس آبی نشا ن داده شده، خون‌هایی را که از شاهرگ‌های تمام بدن می‌آید را گرفته و به سمت شش‌ها تلمبه می‌کند تا اکسیژن شش‌ها بتوانند وارد این خون شوند.
قسمت چپ قلب که با صورتی نشان داده شده, خونی را که از شش‌ها بیرون می‌شود را گرفته و سپس آن را به تمام قسمت‌های بدن می‌‌فرستد تا نیازهای اکسیژن آنها را بر طرف نماید.
برای اینکه خون به همراه اندام‌ها و ماهیچه‌های بدن برسد، باید با فشار فراوانی تلمبه گردد. شما وقتی یک سرخرگ‌تان بریده می‌شود, می‌‌بینید که خون باچه فشاری به بیرون می‌‌زند.
برای اینکه این تلمبه‏زدن با قدرت کافی انجام شود، عضلات قلب باید خیلی نیرومند باشند و هیچگاه همانند دیگر عضلات نگردند .برای نمونه وقتی ما مدتی راه می رویم ممکن است ماهیچه‌های پاها خسته شود و نیاز به استراحت داشته باشد ولی ماهیچه قلب همیشه در حال کار کردن می‏باشد. بنابراین، ماهیچه‏های قلب نیاز دارند که خودشان به خوبی خون‏رسانی شوند و اکسیژن و مواد غذایی به اندازه کافی به آنها رسانده شود. این خون‏رسانی خود ماهیچه قلب، بوسیله سرخرگ‌های تاجی و شاخه‌های آنها صورت می‏گیرد.