آن شب زمین و عرش أعلی گریه می کرد
هم آسمان هم ریگ صحرا می کرد
ام البنین می سوخت همچون شمع و زینب
بر چشم نیمه باز بابا گربه می کرد
آرامش خانه به هم می ریخت ناگاه
زخم سرش برحال او تا گریه می کرد
در مُشت او یک تکه کاغذ پاره بودو
وقتی حسن می دید آن را، گریه می کرد...
یک چادر خاکی به سینه می فشرد و
با حسرتی می گفت: زهرا...، گریه می کرد
عمری مراعات دل اطرافیان کرد
می رفت کنج خانه تنها گریه می کرد
هرگز نشد خالی دلش از داغ محسن
با دیدن گهواره حتی گریه می کرد
برطعنه ها لبخند زد، اما مغیره
تا که سلامش کرد، مولا گریه می کرد...
فهمید عمق کینه های کوفیان را
برآن علیِ إربا إربا گریه می کرد...
راحت شد آن مظلوم شهردرد و غربت..
شمشیرنه، دق کرد، او را کشت غیرت...

شاعر: سید محمدباقر رضوی


shiachildren فرارسیدن سالروز شهادت مولی الموحدین، امیرالمؤمنین، حضرت علی علیه السلام را به محضر مقدس حضرت مهدی عج و منتظران حضرتش تسلیت عرض می نماید.