کلمۀ «ملودرام» در زمان یونانی به معنای نمایش همراه با ساز و آواز است. ملودرام در اصل نوعی نمایش شبیه به اپرا بوده است که در ایتالیا کم و بیش در کنار اپرا ایجاد شده و توسعه پیدا کرده است. با رواج ملودرام نوعی نمایش پرهیجان و سرگرم کننده به وجود آمده است. از اواخر دهۀ بیست، در فیلم های ایرانی هر ماجرای پر احساس و سرگذشت پرشور و اشک آلود که در دایرۀ مسایل عشقی و خانواده محدود بود، درام گفته می شد، و اگر با موسیقی و تصنیف و رقص همراه بود که غالباً چنین بود آن را ملودرام می خواندند. سینمای ایران در سال های اخیر، هر چند که به خاطر تغییر حکومت و شرایط سیاسی و اجتماعی کشور دیگر خبری از ملودرام های گذشته نیست اما هنوز هم کارگردانان و نویسندگان تلاش می کنند صحنه هایی را خلق کنند که عامه مردم بپسندند و بر آنها تأثیر بگذارد هر چند که خودشان این شیوه ی سینمایی را رد می کنند. فیلم های درام فیلم هایی هستند که تلاش می کنند شخصیت ها را در موقعیت هایی حساس و احساسی قرار دهند بیننده را با خود همراه کنند. بسیاری از فیلم هایی که در سینمای ایران ساخته می شود درام است و اگر برای تأثیرگذاری بیشتر موسیقی هم چاشنی فیلم شود ملودرام ساخته شده است.


برای اینکه از این به بعد بهتر با انواع فیلم های درام آشنا شوید، به شناسنامه فیلم که پیش از شروع فیلم نمایش داده می شود توجه کنید.