اعتماد به نفس در کودکان (1)
ایجاد و تقویت حس اعتماد به نفس در کودکان و نوجوانان یکی از مباحث مهم و ضروری در امر فرزندپروری است. اعتماد به نفس زمینه ساز موفقیت های فرزند در زمان حال و آینده خواهد شد و به همین جهت آگاهی والدین در خصوص اقداماتی که موجب افزایش و حتی کاهش و فقدان اعتماد به نفس در فرزندانشان می شود ضروری است. به همین منظور طی چند مقاله تلاش می کنیم تا نقش و تأثیر خانواده و اجتماع در ایجاد و حفظ اعتماد به نفس، باید و نبایدهای خانواده و اجتماع در خصوص اعتماد به نفس و نشانه های اعتماد به نفس درکودکان را ارائه دهیم.
قسمت اول: اقدامات خانواده در پرورش اعتماد به نفس
در این زمینه از مباحثی باید سخن گفت که خانواده در رابطه با خود و هم در رابطه با کودک باید مورد توجه و عمل قرار دهد. خانواده مسئول بسیاری از سلامت ها و یا ناسلامتی های کودک است. در آنچه که مربوط به اعتماد به نفس می‌شود جوانب و اصولی را باید مراعات کرد که نوع موضع گیری هایشان در خوشبختی یا بدبختی کودکان مؤثر است در زیر به نمونه‌هایی از آن اشاره شده است.
*استقرار روابط صحیح بین زوجین به گونه‌ای که با هم جر و بحث نکنند و با درگیری خود روحیه کودک را نشکنند.
*اصلاح جو خانواده از آن بابت که طفل برای اطمینان به خود نخست باید خاطری جمع و مطمئن از خانه داشته باشد.
*محبت کردن به طفل به صورتی که خود را نیازمند به جلب محبت دیگران نبیند.
* اعلام محبت به طفل به صورتی که طفل آن را بفهمد و لمس کند و به والدین اعتماد نماید و قدر آن محبت را بداند.
* تحسین از کارهای مهمی که او انجام داده ، تا بر این اساس او را به زندگی دلگرم نمایند.
* آرام و بی دغدغه داشتن زندگی به صورتی که کودک خانه و والدین را قوی ترین پناهگاه خود بداند.
* پایه گذاری روش زندگی بر اساس عزت نفس ، مناعت طبع ، احترام متقابل ، رعایت حقوق یکدیگر.
*تنظیم گفت و شنود با کودک بر مبنای دادن آموزش و آگاهی ، اصلاح نقایص و عیوب.
*خودداری از واداشتن کودک به شکسته نفسی یا تن دادن به اغراق و گزافه گویی و غلو که خود سبب ضعف روحیه است.
*دوری از رنجیدن از هم و رنجاندن یکدیگر ، حتی در آنچه که مربوط به اغیار است و این خود سببی برای دوری از اضطراب هاست.
*محدود کردن توقع خود از کودک و توجه به این امر که او چون فردی بزرگسال ، آگاه و توانا نیست.
قسمت اول: اقدامات خانواده در پرورش اعتماد به نفس
در این زمینه از مباحثی باید سخن گفت که خانواده در رابطه با خود و هم در رابطه با کودک باید مورد توجه و عمل قرار دهد. خانواده مسئول بسیاری از سلامت ها و یا ناسلامتی های کودک است. در آنچه که مربوط به اعتماد به نفس می‌شود جوانب و اصولی را باید مراعات کرد که نوع موضع گیری هایشان در خوشبختی یا بدبختی کودکان مؤثر است در زیر به نمونه‌هایی از آن اشاره شده است.
*استقرار روابط صحیح بین زوجین به گونه‌ای که با هم جر و بحث نکنند و با درگیری خود روحیه کودک را نشکنند.
*اصلاح جو خانواده از آن بابت که طفل برای اطمینان به خود نخست باید خاطری جمع و مطمئن از خانه داشته باشد.
*محبت کردن به طفل به صورتی که خود را نیازمند به جلب محبت دیگران نبیند.
* اعلام محبت به طفل به صورتی که طفل آن را بفهمد و لمس کند و به والدین اعتماد نماید و قدر آن محبت را بداند.
* تحسین از کارهای مهمی که او انجام داده ، تا بر این اساس او را به زندگی دلگرم نمایند.
* آرام و بی دغدغه داشتن زندگی به صورتی که کودک خانه و والدین را قوی ترین پناهگاه خود بداند.
* پایه گذاری روش زندگی بر اساس عزت نفس ، مناعت طبع ، احترام متقابل ، رعایت حقوق یکدیگر.
*تنظیم گفت و شنود با کودک بر مبنای دادن آموزش و آگاهی ، اصلاح نقایص و عیوب.
*خودداری از واداشتن کودک به شکسته نفسی یا تن دادن به اغراق و گزافه گویی و غلو که خود سبب ضعف روحیه است.
*دوری از رنجیدن از هم و رنجاندن یکدیگر ، حتی در آنچه که مربوط به اغیار است و این خود سببی برای دوری از اضطراب هاست.
*محدود کردن توقع خود از کودک و توجه به این امر که او چون فردی بزرگسال ، آگاه و توانا نیست.
ثبت نظر
