ویژگی های کلی دوران بلوغ 2
2-«نه خودم از پسش برمی آیم»و . . .
«نه خودم از پسش برمی آیم»، «به من نگوئید چه کار بکنم و چه کار نکنم»، «کاری به کارم نداشته باشید» و . . . . شاید این جملات را از زبان نوجوانتان زیاد شنیده باشید و یا خودتان در نوجوانی بارها و بارها با این جملات به والدین خود یادآوری کرده باشید که دیگر بزرگ شده اید. این جملات یکی از ویژگی های دوران بلوغ است، در واقع این جملات نشان می دهند که فرزند شما درصدد است تا به شما و اطرافیان بفهماند که «من به عنوان یک بزرگسال رفتار، علایق و افکار خودم را دارم» و این یعنی آغاز استقلال. علاوه بر این در این دوران نوجوانان بسیار منفی باف می شوند و سعی می کنند از این طریق خشم و ناراحتی خود را بروز دهند. جملاتی مانند «کسی مرا درک نمی کند»، «کسی مرا دوست ندارد»، «به اعماد نمی کنند و هنوز مرا بچه ای کوچک می بینند» و . . . همه جملاتی هستند که برای ابراز خشم و ناراحتی بیان می کنند. اما والدین چه باید بکنند؟ درست است که در هر خانواده آداب و عقاید خاصی وجود دارد و معمولاً پدر و مادرها سعی می کنند هر آنچه از باورها و اعتقادات که خانواده شان به صورت موروثی باقی مانده و مورد پذیرش است به فرزندانشان نیز القا کنند اما باید توجه داشته باشند برای جلوگیری و پیشگیری از رفتارهای خشونت آمیز و خانواده ستیز نوجوان؛ باید به تغییر نسل ها توجه کنند. در واقع والدین ضمن اینکه به تفاوت های فرزندان با خودشان و حتی تفاوت فرزندان با یکدیگر توجه می کنند باید فرزندی مطابق و همگام با خانواده پرورش دهند. تفاوت نسل ها یکی بزرگترین مشکلات نوجوانان با خانواده هایشان است.
البته باید توجه داشته باشید که امروزه تفاوت نسل ها تنها مربوط به فاصله ی ایجاد شده میان والدین و فرزندان نیست، بلکه پیشرفت و تغییر سریع جهان میان فرزندان یک خانواده نیز تفاوت های آشکاری را ایجاد می کند حتی اگر همه متولد یک دهه باشند. تفاوت نسل ها می تواند نوجوانان را دچار تعرض و سردرگمی و فاصله ای با خانواده ایجاد کند که در بعضی موارد قابل جبران نیست. اما راه حل این است که والدین مثل همیشه صبور و منعطف باشند و سعی نکنند به یکباره تمام آنچه برای خودشان ارزش تلقی می شود به فرزندشان بیاموزند. پا به پای تفاوت آنها با خودتان جلو بروید، آرام آرام آنها را با شرایط جدید وفق دهید. در واقع نوجوانان باید درک کنند که هر چند فردی بزرگسال با علایق و افکار و رفتار متفاوت از سایرین است اما در یک خانواده زندگی می کند و لازم است برای حفظ آرامش خود و دیگران همسو و همگام با خانواده پیش برود. علاوه بر این باید حضور مؤثر او در خانواده ای بزرگتر -کشور- به او یادآوری شود تا به خوبی درک کند که در این دنیا تنها زندگی نمی کند و به همان میزان که می تواند از دیگران تأثیر پذیرد بر دیگران نیز می تواند تأثیر گذارد.
«نه خودم از پسش برمی آیم»، «به من نگوئید چه کار بکنم و چه کار نکنم»، «کاری به کارم نداشته باشید» و . . . . شاید این جملات را از زبان نوجوانتان زیاد شنیده باشید و یا خودتان در نوجوانی بارها و بارها با این جملات به والدین خود یادآوری کرده باشید که دیگر بزرگ شده اید. این جملات یکی از ویژگی های دوران بلوغ است، در واقع این جملات نشان می دهند که فرزند شما درصدد است تا به شما و اطرافیان بفهماند که «من به عنوان یک بزرگسال رفتار، علایق و افکار خودم را دارم» و این یعنی آغاز استقلال. علاوه بر این در این دوران نوجوانان بسیار منفی باف می شوند و سعی می کنند از این طریق خشم و ناراحتی خود را بروز دهند. جملاتی مانند «کسی مرا درک نمی کند»، «کسی مرا دوست ندارد»، «به اعماد نمی کنند و هنوز مرا بچه ای کوچک می بینند» و . . . همه جملاتی هستند که برای ابراز خشم و ناراحتی بیان می کنند. اما والدین چه باید بکنند؟ درست است که در هر خانواده آداب و عقاید خاصی وجود دارد و معمولاً پدر و مادرها سعی می کنند هر آنچه از باورها و اعتقادات که خانواده شان به صورت موروثی باقی مانده و مورد پذیرش است به فرزندانشان نیز القا کنند اما باید توجه داشته باشند برای جلوگیری و پیشگیری از رفتارهای خشونت آمیز و خانواده ستیز نوجوان؛ باید به تغییر نسل ها توجه کنند. در واقع والدین ضمن اینکه به تفاوت های فرزندان با خودشان و حتی تفاوت فرزندان با یکدیگر توجه می کنند باید فرزندی مطابق و همگام با خانواده پرورش دهند. تفاوت نسل ها یکی بزرگترین مشکلات نوجوانان با خانواده هایشان است.
البته باید توجه داشته باشید که امروزه تفاوت نسل ها تنها مربوط به فاصله ی ایجاد شده میان والدین و فرزندان نیست، بلکه پیشرفت و تغییر سریع جهان میان فرزندان یک خانواده نیز تفاوت های آشکاری را ایجاد می کند حتی اگر همه متولد یک دهه باشند. تفاوت نسل ها می تواند نوجوانان را دچار تعرض و سردرگمی و فاصله ای با خانواده ایجاد کند که در بعضی موارد قابل جبران نیست. اما راه حل این است که والدین مثل همیشه صبور و منعطف باشند و سعی نکنند به یکباره تمام آنچه برای خودشان ارزش تلقی می شود به فرزندشان بیاموزند. پا به پای تفاوت آنها با خودتان جلو بروید، آرام آرام آنها را با شرایط جدید وفق دهید. در واقع نوجوانان باید درک کنند که هر چند فردی بزرگسال با علایق و افکار و رفتار متفاوت از سایرین است اما در یک خانواده زندگی می کند و لازم است برای حفظ آرامش خود و دیگران همسو و همگام با خانواده پیش برود. علاوه بر این باید حضور مؤثر او در خانواده ای بزرگتر -کشور- به او یادآوری شود تا به خوبی درک کند که در این دنیا تنها زندگی نمی کند و به همان میزان که می تواند از دیگران تأثیر پذیرد بر دیگران نیز می تواند تأثیر گذارد.
ثبت نظر
