کودکانی که در جمع خانواده و دوستان مورد بی مهری و کم توجهی قرار می گیرند و دچار مشکلات عاطفی می گردند، زمینه ابتلا به این اختلال را دارند.
سختگیری و رفتارهای مستبدانه والدین درباره فرزند، او را نسبت به خود و توانایی هایش بی اعتماد می کند، بنابراین فرزند برای اینکه موارد و افراد مشابهی مانند خود پیدا کند، در رفتارهای اطرافیان دقیق شده و ایرادات آنها را گزارش می دهد و زمینه را برای تبیه سایرین فراهم می کند.
از خصوصیات این افراد می توان به بدگویی از دیگران (اعضای خانواده، دوستان)؛ تظاهر به بی گناهی و مظلومیت؛ ایجاد مشکل و دردسر در صورت غافل شدن اطرافیان؛ زیر نظر گرفتن پنهانی والدین، معلم و مربی؛ تمایل زیاد به تقلب در آزمون ها؛ و کمی دوستان خصوصی و صمیمی؛ اشاره کرد.

این افراد معمولاً شکست های زیادی را تجربه کرده اند و از جانب اعضای خانواده و دوستان به فقر عاطفی دچار گشته اند. این افراد اعتماد به نفس ندارند و به همین دلیل کمتر به موفقیت می رسند. عدم موفقیت، کم توجهی و فقر عاطفی گرایش به مرموز بودن را در این افراد زیاد می کند.
پس در مرحله اول برای رفع این مشکل باید علت را جستجو و در جهت رفع آن حرکت کرد. اولین علت برای ایجاد این اختلال حل مشکلات عاطفی است.