لجبازی یا پشتکار مسأله این است
هیچکس با خصلت بد و نامتعارف متولد نمی شود، بلکه این مشکلات و اختلالات تنها نتیجه برخورد خانواده و جامعه با رفتارهای شخصی است. چنانچه کودکی برای بدست آوردن خواسته های خود –چه معقول و چه نامعقول- از روش هایی مانند زورگویی و پافشاری استفاده کند و خانواده بلافاصله و بدون تفکر نسبت به اینکه این برطرف شدن این نیاز تا چه اندازه ای ضروری است؛ خواسته کودک را برآورده کنند، باید منتظر باشند تا در بزرگسالی با فردی لجباز و زورگو مواجه شوند.
لجبازی و پشتکار دو خصیصه متفاوت و البته بسیار نزدیک به هم هستند تا آنجا که به راحتی نمی توان تشخیص داد که فرزندمان دچار اختلال لجبازی است یا اینکه در انجام امور و رسیدن به هدف پشتکار دارد.
در هر حال آنچه که هر کدام از این ویژگی ها را در فرزندمان ایجاد می کند، رفتار و طرز برخورد خود ماست.
برای اینکه فرزندی با پشتکار داشته باشیم لازم است اعتماد به نفس و عزت نفس را در او تقویت کنیم، این به راحتی و با ادای چند جمله و عبارت ساده به دست می آید. اگر در طول روز و در برخوردهای مختلف ویژگی های مثبت فرزندمان را به او خاطر نشان کنیم و به او بگوییم که «چقدر بزرگ و آقا (یا خانم) شده»، اگر به او یادآوری کنیم که او عاقل و فهمیده است و با همفکری و تلاش بهترین تصمیم و نتیجه را می گیرید؛ یا استعدادهای او را یادآوری کنیم، می توانیم منتظر بمانیم تا فرزندمان با تلاش و پشتکار به موفقیت برسد.
اما اگر هر بار پس از هر شکست یا حتی قبل از اینکه تلاش های اش بی نتیجه بماند، زمینه ای فراهم کنیم که درخواست هایش بی جواب نماند، باید منتظر باشیم که فرزندمان دچار غرور کاذب موفقیت شود و سپس از خودش و اطرافیانش این توقع را داشته باشد که همیشه موفق بماند و در صورتی که این امر حاصل نشود دچار سرخوردگی شود و یا بخواهد با لجبازی و سماجت بی مورد نشدنی ها را شدنی کند.
از دوران کودکی سعی کند منطقی و عاقلانه با درخواست های فرزندتان مواجه شوید و در برابر درخواست هایش به راحتی تسلیم نشوید. گاهی کودکان بهانه جویی را وسیله ای برای رسیدن به خواسته هایشان می کنند، اما اگر والدین با خونسردی و آرامش در برابر انجام خواسته های او مقاومت کنند، کودک متوجه خواهد شد که راه رسیدن به هدف این نیست. بنابراین کم کم تغییر رفتار می دهد، با خودش فکر می کند و راه حل های بهتری پیدا می کند و در نتیجه در نوجوانی و ... دچار اختلال لجبازی و زورگویی نمی شود.
اگر خودتان هم از فرزندتان درخواستی دارید، سعی کنید با رفتار و کلام او را متقاعد کنید که درخواست معقول شما را عملی کند. فرزندان به راحتی قادرند از لحن و نحوه درخواست والدین بفهمند که عملی کردن این خواسته چقدر ضروری است و یا اینکه می توانند از انجام آن شانه خالی کنند یا خیر.
لجبازی و پشتکار دو خصیصه متفاوت و البته بسیار نزدیک به هم هستند تا آنجا که به راحتی نمی توان تشخیص داد که فرزندمان دچار اختلال لجبازی است یا اینکه در انجام امور و رسیدن به هدف پشتکار دارد.
در هر حال آنچه که هر کدام از این ویژگی ها را در فرزندمان ایجاد می کند، رفتار و طرز برخورد خود ماست.
برای اینکه فرزندی با پشتکار داشته باشیم لازم است اعتماد به نفس و عزت نفس را در او تقویت کنیم، این به راحتی و با ادای چند جمله و عبارت ساده به دست می آید. اگر در طول روز و در برخوردهای مختلف ویژگی های مثبت فرزندمان را به او خاطر نشان کنیم و به او بگوییم که «چقدر بزرگ و آقا (یا خانم) شده»، اگر به او یادآوری کنیم که او عاقل و فهمیده است و با همفکری و تلاش بهترین تصمیم و نتیجه را می گیرید؛ یا استعدادهای او را یادآوری کنیم، می توانیم منتظر بمانیم تا فرزندمان با تلاش و پشتکار به موفقیت برسد.
اما اگر هر بار پس از هر شکست یا حتی قبل از اینکه تلاش های اش بی نتیجه بماند، زمینه ای فراهم کنیم که درخواست هایش بی جواب نماند، باید منتظر باشیم که فرزندمان دچار غرور کاذب موفقیت شود و سپس از خودش و اطرافیانش این توقع را داشته باشد که همیشه موفق بماند و در صورتی که این امر حاصل نشود دچار سرخوردگی شود و یا بخواهد با لجبازی و سماجت بی مورد نشدنی ها را شدنی کند.
از دوران کودکی سعی کند منطقی و عاقلانه با درخواست های فرزندتان مواجه شوید و در برابر درخواست هایش به راحتی تسلیم نشوید. گاهی کودکان بهانه جویی را وسیله ای برای رسیدن به خواسته هایشان می کنند، اما اگر والدین با خونسردی و آرامش در برابر انجام خواسته های او مقاومت کنند، کودک متوجه خواهد شد که راه رسیدن به هدف این نیست. بنابراین کم کم تغییر رفتار می دهد، با خودش فکر می کند و راه حل های بهتری پیدا می کند و در نتیجه در نوجوانی و ... دچار اختلال لجبازی و زورگویی نمی شود.
اگر خودتان هم از فرزندتان درخواستی دارید، سعی کنید با رفتار و کلام او را متقاعد کنید که درخواست معقول شما را عملی کند. فرزندان به راحتی قادرند از لحن و نحوه درخواست والدین بفهمند که عملی کردن این خواسته چقدر ضروری است و یا اینکه می توانند از انجام آن شانه خالی کنند یا خیر.
ثبت نظر
