ابوالحسن، علی بن محمد بن علی بن موسی الهادی النقی العسکری، دهمین امام شیعیان و فرزند بزرگوار امام جواد علیه السلام و سمانه مغربیه است. کنیه ی ایشان ابوالحسن ثالث و مهم ترین القاب ایشان می توان هادی و نقی است. امام هادی در 15 ذیحجه سال 212 هجری قمری در شهر مدینه متولد شدند و در ۳ رجب سال ۲۵۴ هجری قمری در سن 41 سالگی به دستور معتز عباسی در زندان کشته شد. مدفن امام هادی در سامرا مرقد امامان هادی و حسن عسگری (ع) است.
امام هادی نیز مانند پدرش در کودکی به امامت رسید. در سال 220 هجری که امام جواد به شهادت رسید، امام هادی تنها 8 سال داشت و منصب امامت را به مدت 33 سال به عهده گرفت، 13 سال در مدینه و 20 سال در سامرا.
در زمان امامت امام هادی، شش خلیفه عباسی بر مسند قدرت نشستند: ۱. معتصم؛ ۲. واثق؛ ۳. متوکل؛ ۴. مُنتصَر؛ ۵. مستعین و ۶. مُعتَزّ.
از مهم ترین ویژگی های اخلاقی امام هادی می توان به زهد و تقوا، علم و حلم و کرم ایشان اشاره کرد. امام هادی همیشه مردم را از وابستگی به دنیا برحذر می داشت و می فرمود: «دنیا مانند بازاری است که برخی در آن -برای آخرت خویش- سود می‌برند و برخی زیان می‌کنند.»