سنجد یکی از میوه های خوشمزه و مقوی است که علاوه بر خواص زیادی که دارد ما را به یاد عید نوروز و سفره زیبای هفت سین می اندازد.
سنجد میوه ی بومی مناطقی مانند افغانستان، روسیه، قزاقستان، ترکیه و ایران است. در کشور ما در استان های آذربایجان، کردستان، همدان، اصفهان، فارس، خوزستان، خراسان، سمنان، تهران، کرمان و یزد سنجد کاشت می شود. این میوه خوشمزه کوچک و بیضی شکل با پوست قهوه ای است. سنجد یکی از میوه هایی که هم از میوه، هم هسته و هم از برگ و ریشه درخت آن استفاده می کنند. درخت سنجد معمولاً طولی بین 7 تا 12 متر دارد و برگ های آن نیزه ای و سبز روشن است و پشت برگ ها کرک های سفید دارد. گل های سنجد، گلبرگ ندارند و در واقع یک کاسبرگ لوله ای زرد رنگ هستند که مانند گل شکفته می شوند.
سنجد بسیار مقوی است و درمان بسیاری از بیماری ها در این میوه است. سنجد منبع ویتامین C، K و کلسیم است. یکی از خواص مهم این میوه وجود فیبر بالا در آن است که گرسنگی را کاهش می دهد. این میوه به هر صورت که مصرف شود (میوه یا پودر شده میوه و هسته) چون منبع کلسیم است یکی از داروهای قطعی در درمان بیماری های استخوان و مفصل مانند آرتروز و پوکی استخوان است. کلسیم موجود در سنجد برای کودکان و نوجوانان خوراکی بسیار مفید است چون با مصرف آن می توانند استخوان های قوی و محکمی داشته باشند، به خصوص برای عزیزانی که ورزشکار هستند.
همچنین سنجد تب بر است و برای تقویت معده و روده، درمان بیماری های کبد و کیسه صفرا نیز مؤثر است.
در ادبیات فارسی سنجد نماد فرهیختگی و فرزانگی است و در سفره هفت سین نماد محبت و نوع دوستی (میوه درخت عشق) است.
در احادیث آمده:
گوشتش گوشت می آورد، استخوانش استخوان می رویاند و پوستش پوست آور است. کلیه ها را گرم و معده را دباغی می کند و ایمن از بواسیر و ادرار قطره قطره است. ساق ها را نیرو می بخشد، جذام را ریشه کن می کند و برای تب سودمند است