چغندر قند گیاهی دو ساله از تیره اسفناج هاست. نام علمی چغندر قند Beta vulgarisاست. گیاهی است دو ساله از تیره اسفناج که بصورت گیاهی یکساله زراعت می شود. چغندر قند در طی یک 6 تا 9 ماهه زراعت می شود و و در طول دوره رشد ساقه ندارد و تعدادی برگ های بزرگ افقی و عمودی از آن دیده می شود. آب و هوای کوهستانی بهترین شرایط برای رشد چغندر قند است و به همین دلیل شهرستان های اقلید و شهرکرد و تربت حیدریه بیشتریم میزان کشت این محصول را دارند.

چغندر قند گیاهی بسیار مقاوم نسبت به گرما، سرما، خشکی و کم آبی و شوری خاک است. همچنین می تواند تنوع محیطی را به خوبی تحمل کند. برای ذخیره قند در چغندر عوامل محیطی مانند حرارت، نور، طول روز و رطوبت خاک بسیار مهم هستند.
چغندر گیاهی ریشه ای، بزرگ، آبدار و سه قسمتی است ۱) قسمت بالای گیاه که ضخیم شده و برگ ها از آن رشد می کند، «طوقه» نام دارد. ۲) زیر طوقه قسمتی کوتاه و صاف وجود دارد که قطور ترین قسمت ریشه است و به آن «گردن» می گویند. ۳) قسمت سوم چغندر که بیشترین مقدار قند در آن ذخیره می شود «ریشه» است. مقدار قند در گردن و طوقه کم است، اما در سال های اخیر در رشد چغندر تغییراتی داده شده و میزان قند در این قسمت ها به ۱۶ تا ۲۰ افزایش یافته است.
چغندر حاوی ویتامین های A، B، C، آهن، کلسیم، فسفر، منیزیم، منگنز، پتاسیم، ارسنیک، روبیدم و از موادی مثل آلبومین، قندها، چربی و هیدرات کربن تشکیل شده است. چغندر برای درمان بیماری هایی مانند سوء هاضمه، بواسیر، سیاتیک، ورم کلیه، درد کلیه، سکته مغزی، التهاب مثانه، ضعف حافظه، ناراحتی عصبی و پوستی و . . . مفید است.