در طبیعت گیاهانی وجود دارند كه برای تغذیه خود، از حشرات و حیوانات بسیار كوچك استفاده می كنند. این نوع گیاهان شكار خود را با ترشح محلولی از چند آنزیم گوارشی تجزیه می كنند و آن را به عنوان منبع مواد نیتروژنی مورد استفاده قرار می دهند. نوعی از این گیاهان حشره خوار، برگ هایی كوزه مانند دارد. برگ های كوزه ای شكل این گیاه،‌ دارای شهد خوش بو و شیرینی است و حشرات را به سوی خود جلب می كند.
این برگ ها دارای لبه ای خطرناك اند. قربانی پس از پا گذاردن بر روی این لبه،‌ در حفره ی عمیق برگ كوزه ای شكل سقوط می كند. این حفره دارای مایع گوارشی است و می تواند در مدتی كوتاه، بدن قربانی را تجزیه كند. برخی دیگر از گیاهان گوشت خوار، برگ هایی دارند كه قطرات چسبناك شهدند. حشراتی كه جلب این شهد چسبناك می شوند، دیگر هرگز قادر به رها كردن خود نخواهند شد. وقتی كه حشره به مایع چسبناك می چسبد، برگ های گیاه كه تا آن موقع باز بودند، ناگهان بسته می شوند و حشره كاملاً در دام می افتد. سپس بدن حشره توسط مایع گوارشی تجزیه می شود و گیاه مواد مورد نیاز خود را جذب می كند.