دین بودایی هم یک دین غیر الهی که توسط شخصی به نام «سیدارتا گوتاما» که بعدها با نام «بودا» معروف گردید، پایه گذاری شد. سیدارتا گوتاما در حدود ۵۶۶ (پیش از میلاد) تا ۴۸۶ (پیش از میلاد) می‌ زیسته، است. سدراتا خود را خدا، الهه و پیامبر نمی دانست و به همین علت خدا یا الهه ی قابل پرستشی در این دین وجود نداشت اما با گذشت زمان بودا برای مردم قابل احترام و مانند یک معبود برای پیروان دین، مقدس محسوب شد. دین بودا در جریان اصلاحاتی که در دین هندو اتفاق افتاد بوجود آمد.
آیین بودا ابتدا در هندوستان پیروانی داشت و به تدریج به سراسر آسیا، آسیای میانه، تبت، سریلانکا، یمن، آسیای جنوب شرقی و نیز کشورهای خاور دور مانند چین، مغولستان، کره و ژاپن راه یافت. در حال حاضر دين بودايي در سرزمين سيلان، برمه، كامبوج، تايلند، چين، كره، ژاپن، تبت و مغولستان رایج مي باشد.
دین بودا سه فرقه اصلی به نام های هينايانا، مهايانا و لاما دارد و با داشتن ۳۵۰ میلیون پیرو بعد از ادیان اسلام، مسیحیت و هندو (از نظر تعداد پیروان) چهارمین دین جهان است.
آیین بودا بیشتر بر کردار نیک، پرهیز از کردار بد و ورزیدگی ذهنی تأکید دارد. هدف هم این است که مسأله تناسخ را از طریق بیداری ذهن و درک واقعیت حقیقی و در نهایت رسیدن به رهایی از دنیا و متعلقاتش، پایان دهند.
.چکیده آموزه بودا این است:
ما پس از مرگ در پیکری دیگر باز زاییده می ‌شویم. این باززایی ما بارها و بارها تکرار می ‌شود. این را چرخه هستی یا زاد و مرگ می ‌نامیم. هستی رنج است. زایش رنج است. پیری رنج است. بیماری رنج است. غم و اندوه، ماتم و ناامیدی رنج است. پیوند با آنچه نادلخواه است، رنج است. دوری از آنچه دلخواه است، رنج است. و خلاصه این‌که دل بستن رنج ‌آور است.

به هر حال این دین هم به علت غیرالهی بودنش دارای نواقصی است که تنها زمانی که با دین کاملی مانند اسلام مقایسه شود، کم و کاست هایش دیده می شود.