امام حسین علیه السلام در دوران خلافت یزید بن معاویه، راضی به بیعت با یزید نشد و یزید هم به بهانه اینکه امام از دین خارج شده در صحرای کربلا جنگی به راه انداخت و در دهم محرم سال 61 هجری امام حسین، فرزندان، برادران و یارانشان را به شهادت رساند و خانواده ایشان را به اسارت برد. 3 روز بعد از واقعه عاشورا (13 محرم) مردان طایفه بنی اسد با نظارت امام سجاد (ع) شهدا را دفن کردند، امام سجاد با انگشت روی خاک قبر پدرش نوشت، «اینجا قبر حسین بن علی است که تشنه لب شهید شد». گفته می شود قبیله بنی اسد برای مشخص بودن قبر امام حسین یک سایبان حصیری بالا قبر قرار دادند و یک درخت سدره هم آنجا کاشتند.
اولین مقبره امام حسین را که مسجدی آجری بود چند سال بعد مختار ثقفی ساخت (بعد از قیام مختار). شاید شنیده باشید که قبر امام حسین شش گوشه دارد و دلیل شش گوشه بودن قبر این است که پایین پای امام حسین؛ حضرت علی اکبر دفن شده اند. حضرت علی اصغر نیز در همین شش گوشه و روی سینه پدرشان دفن شده اند. در گوشه ی دیگری از حرم امام حسین ضریحی وجود دارد که مقبره 72 شهید دشت کربلا است. در شمال شرقی حرم امام حسین، حرم حضرت عباس قرار دارد و مابین دو حرم را بین الحرمین می‌گویند.
امروزه صحرای کربلا، یکی از شهرهای کشور عراق است و سالیانه تعداد زیادی از مسلمانان از نقاط مختلف برای زیارت امام حسین به این شهر سفر می کنند.